حجت زمانی زندانی سیاسی در بهمن ۸۴ پس از یک سال و نیم شکنجه با رای صادره چهار بار اعدام شد.
در بهمن ماه سال ۸۴ ناگهان یکی از زندانیان سیاسی که برای محاکمه رفته بود دیگر باز نگشت از این موضوع ده روز گذشته بود ولی باز هم کسی از این زندانی سیاسی خبر نداشت.
در بند عمومی هم میدانستند که تعدادی از زندانیان سیاسی که هوادار مجاهدین هستند در این زندان محبوسند. علاوه بر اینکه زندانیان عادی رفت و آمد آنها را تاجایی که میشد زیر نظر داشتند احترام ویژه‌ای هم برایشان قائل بودند، بخصوص زندانیان لر به یک آقا معلم که از چهارسال پیش در اینجا محبوس شده و حالت پهلوانی داشت، ارادت ویژه ای داشتند.
در زندان برای اینکه زندانی را ناامید کنند همه کار میکنند و بخصوص برای مجاهدین چهل سال است که روضه یاس میخوانند و به زندانیان میگویند مجاهدین تمام شدند.
آن روز به حجت هم همین را گفتند: دیدی گفتیم همه شان را کشتیم و مجاهدین تمام شدند. حجت قاطعانه گفت اشتباه میکنید من هنوز زنده ام.
دادگاه به حجت حکم چهار بار اعدام داد.
حکم چهار بار زجر کش کردن و نکشتن! این حکم را به دستش دادند تا ندامت کند و آستان آخوند را ببوسد! اما حجت حکم را گرفت و زیرش را امضا کرد و نوشت: به حکم صادره هیچگونه اعتراضی ندارم حجت زمانی
سرانجام روز ۱۸ بهمن ۸۴ حجت را با رای صادره چهار بار اعدام به قتل رساندند. تا ده روز کسی چیزی نمیدانست.
زندانیان عادی خبر اعدام حجت را شنیدند. و پچ پچ در زندان شروع شد.
در این پچ پچ‌ها معلوم شد که این آقا معلم لر برادرهایش هم به دلیل عضویت در سازمان مجاهدین اعدام شده‌اند و حجت هم در یک ماموریت سازمانی دستگیر شده است. تازه آنجا بود که زندانیان به چرایی آنهمه فشار و شکنجه بر روی این پهلوان لر پی بردند.
حجت زمانی در یک ماموریت سازمانی در میدان ونک تهران در تیرماه سال ۸۳ دستگیر شده بود. فروردین ۸۴ رای صادره چهار بار اعدام را امضا کرد و ۱۸بهمن ۸۴ حکمش اجرا شد.
