مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری با فتوای خمینی به انصراف مسعود رجوی از کاندیداتوری انجامید.
پیش از آن جامعه زخم خورده از انقلابی که ربوده شده بود با یک نور امید به هیجان آمده بود. اکثر نیروهای انقلابی این انتخاب را با جان پذیرفتند و کردستان زخمی یکپارچه مسعود رجوی را برگزید و کشور میرفت که دوباره متحد شده و خمینی را از صحنه روزگار جارو کند.
در همان سال خمینی به رغم اینکه متعهد شده بود در انتخابات دخالتی نکند، با یک فتوا مسعود رجوی را از کاندیداتوری حذف نموده و اعلام کرد:
کسانی که به قانون اساسی جمهوری اسلامی رأی نداده‌اند حق کاندید شدن در انتخابات را ندارند.
روزنامه اطلاعات بر همین اساس در روز یکشنبه ۳۰ دی ۲ خبر را منتشر کرد:
تیتر روزنامه اطلاعات:
«امام خمینی: کسانی که به قانون اساسی رأی مثبت نداده‌اند حق ندارند رئیس جمهور شوند»
ستون اول روزنامه اطلاعات
«سازمان مجاهدین خلق ایران دیشب ضمن اطلاعیه ای انصراف مسعود رجوی را از نامزدی ریاست جمهوری اعلام کرد»
سازمان مجاهدین خلق همچنین در اطلاعیه خود از خمینی پرسید:
ستون دوم از سمت چپ روزنامه اطلاعات
«مستدعی است روشن فرمایید که آیا بر خلاف قوانین مصوب کشور، هیچ حمله و هجوم و مزاحمتی به شعبه‌ها و مراکز و اعضا و هواداران مجاهدین خلق ایران مجاز است یا خیر؟»
مسعود رجوی پس از فتوای خمینی ضمن انصراف از کاندیداتوری ریاست جمهوری در روز ۲۹ دی، در پیامی اعلام کرد:
«اگر این مبارزه انتخاباتی بازنده‌ای داشته باشد، من نیستم».
اگر خمینی مسعود رجوی را از کاندیداتوری حذف نمی‌کرد؟
درباره‌ی اولین انتخابات ریاست جمهوری، جمال مهدوی می‌نویسد
«گفت: اگر مسعود رجوی از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۵۸ حذف نمی‌شد، چه اتفاقی می‌افتاد؟
گفتم: اصلاً تمام این ۳۴ساله طور دیگری نوشته می‌شد.
گفت: چرا؟
گفتم: چون در آن صورت باید فرض کنیم که خمینی به روند دموکراتیک تن می‌داد. آنوقت مجاهدین و همهٴ نیروهای دیگر و نیروهایی که از آنها حمایت می‌کردند می‌توانستند در فضای مشارکت ملی و عمومی در مجلس و دولت داشته باشند.
گفت: آیا آنوقت خمینی تضعیف می‌شد؟
گفتم: به نظر من نه! خیلی هم قویتر می‌شد.
قویتر نه به‌معنی مستبدتر، بلکه به‌معنی محبوب تر.»
