پیش از قطعنامه ۵۹۸ مسعود رجوی طرح صلح ایران و عراق را امضا کرده بود

صلح ایران و عراق و قبول قطعنامه ۵۹۸ در سال ۶۷ پس از تلاشهای مجاهدین صورت گرفت.

طرح صلح ایران و عراق توسط مسعود رجوی و طارق عزیز نخست وزیر عراق در سال ۶۱ امضا شد.

سازمان مجاهدین خلق پس از شروع جنگ عراق علیه ایران رسما وارد این جنگ شد و  تعدادی از اعضای مجاهدین هم در این جنگ جان باختند.

اما این حضور از طرف اوباش هوادار خمینی تحمل نمیشد.

مجاهدین از روبرو توسط قوای عراق و از پشت سر توسط عوامل خمینی مورد هدف قرار میگرفتند.

در تابستان ۱۳۶۱ و پس از بیرون کشیدن عراق از خرمشهر، دولت عراق خواهان صلح شد.

نیروهای عراقی به پشت مرزهای شناخته شده بین‌المللی عقب‌نشینی کرده و صدام حسین رئیس جمهور عراق خواهان آتش‌بس شد.
مجمع عمومی ملل متّحد، در روز ۲۲اکتبر۱۹۸۲ (۳۰مهر۶۱)، قطعنامه یی را مبنی بر آتش‌بس فوری جنگ بین ایران و عراق و عقب‌نشینی نیروها تا مرزهای بین‌المللی به تصویب رساند.
اما جمهوری اسلامی آنرا نپذیرفت.

مجاهدین خلق از این  پس  ادامه جنگ را نامشروع می‌دانستند.

به نظر سازمان مجاهدین از این پس دیگر ادامه جنگ نیاز نبود و  باید خاتمه می‌یافت.

بخصوص که خمینی از این جنگ سوء استفاده نموده و با سرپوش جنگ به سرکوبی مردم روی آورده بود.

مسعود رجوی  استمرار این جنگ را  سرپوشی بر وضعیت نابسامان داخلی و بهانه‌ای برای سرکوب آزادی‌ها می‌دانست.

و میگفت شعار خمینی «فتح قدس از طریق کربلا و تشکیل هلال شیعی» عوامفریبانه است.

دیدار مسعود رجوی برای صلح با طارق عزیز

روز ۱۹ دیماه ۱۳۶۱، مسعود رجوی با طارق عزیز بیانیه‌ای را که بیانیه صلح مشهور شد، امضاء کردند.

این دیدار هفت ماه پس از خروج نیروهای عراقی از خاک ایران بود.
مفاد این بیانیه «بر استقرار صلح عادلانه و حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات دو کشور از طریق مذاکرات مستقیم بر اساس تمامیت ارضی، استقلال کامل، عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر، بود.
همچنان احترام به اراده آزاد دو ملت ایران و عراق، روابط حسن همجواری و همکاری متقابل در خدمت آزادی، صلح و ترقی و ثبات منطقه».
طرح صلح مسعود رجوی و آقای طارق عزیز نخست وزیر عراق دو ماه بعد  در ۲۲ اسفند ۱۳۶۱ به اتفاق آراء به تصویب رساند.
که «قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر و مرزهای زمینی و رودخانه ای مندرج در این قرارداد را مبنی صلح عادلانه و پایدار اعلام» می‌کرد.

خسارتهای ناشی از جنگ

در ماده ۵ این طرح ۷ ماده ای تصریح شده بود که «مسئله تعیین خسارتهای ناشی از جنگ به دیوان بین‌المللی لاهه جهت تعیین خسارتهای ناشی از جنگ و نحوه تادیه حقوق ایران «ارجاع می‌شود و» رای دیوان در این مورد لازم‌الاجراء خواهد بود».

اول فروردین سال ۶۲ مطابق با ۲۱مارس ۱۹۸۳ دولت عراق از طرح صلح شورای ملی مقاومت ایران استقبال کرد.

دولت عراق این طرح صلح را مبنای قابل قبولی برای مذاکرات صبح توصیف کرد.

اما خمینی همچنان بر ادامه جنگ تا آخرین خانه پافشاری میکرد.

از طرح صلح شورای ملی مقاومت بیش از ۶۰۰۰ پارلمانتر و رهبر سیاسی اروپا و آمریکا و … حمایت کردند.

خمینی جنگ را ادامه داد تا اینکه مجاهدین با عملیات خود جام زهر را به کام او ریختند و مجبور به قبول قطعنامه ۵۹۸  شد.

۲۷تیر ۶۷ جنگ پایان یافت.

این جنگ دو میلیارد کشته و معلول ، هزار میلیارد دلار خسارت، ۵۳ شهر ویران، هزاران روستای نابود شده تنها در طرف ایران باقی گذاشت.