فاجعه سیل، زمینه اعتراضات آینده بر علیه حکومت جمهوری اسلامی
سیل فروکش می کند و ویرانگی ها و فریادهای اعتراض بلند می شوند.
این سیل با حداقل ۳۵۰ هزار میلیارد تومان حسارت که هنوز آمار دقیقی از تلفات جانی و انسانی آن در دست نیست اجتناب‌پذیر بود!
بنا بر گزارشات متعدد رسانه‌های حکومتی و غیرحکومتی تاکنون:
بیش از ۱۱هزار بناهای فنی مثل پل‌ها و آب‌روها از بین رفته‌اند.
۷۲۵پل به‌طور کامل تخریب شده است.
۱۵۰تا ۱۵۵هزار واحد مسکونی در شهرها و روستاها آسیب کامل دیده‌اند که بیش از ۵۰هزار واحد آن به‌طور کامل از بین رفته‌اند.
۱۳هزار میلیارد تومان به بنیادهای کشاورزی و دامداری ایران آسیب وارد شد.
۲هزار و ۱۰۰میلیارد تومان به تأسیسات آب و برق خسارت وارد شد. شبکهٔ برق‌رسانی ۳۸۰روستای ایران به‌طور کامل از بین رفت. ۲۱۰۰میلیارد تومان مجموع خسارات آب و برق است
معلوم است که هنوز ایران در گرماگرم سیل و ویرانه‌سازیهای آن است و خسارات بسا بیش از این است و بعدها آمار و ارقام نجومی آن سر بر خواهند آورد. در این میان هنوز تعداد جان باختگان مشخص نیست؛ ولی فراق و سوز فقدانشان بر سینه داغ ایران‌زمین جاری است.
در این سیلاب ویرانگر، هیچ آسیبی به دست‌اندر کاران حکومتی و عناصر و افراد آن نرسید. برخی استانداران رژیم که در سیر و سیاحت اروپا و آمریکا و مناطق توریستی جهان بودند؛ سپاه پاسداران که مشغول سیل‌بند زدن برای حفاظت از خودشان و مناطق تحت سلطه‌شان بودند؛ وزرا و نمایندگان مجلس هم که هیچ تغییری در زیست و خورد و خواب‌شان ایجاد نشد و اگر چندتا داد و فریاد و وامصیبتا هم در مجلس نمی‌کردند و نمی‌گفتند، پس دیگر چه کنند!
اگر کمکهای ملی، شوراهای مردمی و محلی، جمعیتها و انجمنهای خودجوش و مردمی نبودند، معلوم نبود چه‌ها بر سر مردم و ایران نمی‌آمد. این مردم بودند که از آغاز تا پایان آستین همت و غیرت بالا زدند و از خانه و محل و ناموس و میهنشان حراست کردند. این مردم بودند که فارغ از حکومتیان، جمعیت و انجمن و شورا تشکیل دادند تا هر چقدر که می‌توانند دست یاری به همدیگر و سیل‌بند مقابل ویرانه‌گی شوند. این مردم بودند که با وجود کار و تلاش بیست و چهار ساعته، در مقابل حکومیتان قد علم می‌کردند و خشم و نفرتشان را عیان و آشکار نثار آنان می‌نمودند؛
وقایع ورود و خروج سیل ۹۸ در تصویری تمام قد نشان داد که حکومت جمهوری اسلامی آخوندی کوچک‌ترین غیرت و نشان ایرانی و ملی نسبت به ایران و ایرانی ندارد. به‌راستی که جمعبندی سیل ۹۸ را می‌توان کارنامه تمامیت این حکومت در عرصه‌های محیط‌زیست، اقتصاد، اولویت‌های اختصاص بودجه و سیاست دانست.
در خروجی ماجرای سیل، آنچه باقی می‌ماند باز هم اراده و همت و حمیت و اتحاد و همبستگی مردم ایران برای بازسازی دوباره زندگی و مغلوب نشدن به آثار خودبخودی سیل از یک طرف و مقابله با آثار خیانت و بی‌کفایتی حکومتیان از طرف دیگر است.
اکنون ایران از یک تجربه ـ هر چند پر رنج و جانکاه ـ عبور می‌کند سیلی که تبعاًت و پیامدهایی بسا متفاوت از گذشته با خود خواهد داشت و زمینه اعتراضات آینده بر علیه نظام جمهوری اسلامی را فراهم می کند…..
