مسعود رجوی در میتنگهای بزرگی سخنرانی میکرد اولین سخنرانی مسعود رجوی در ۴ اسفند ۱۳۵۷ در میتینگ دانشگاه تهران بود. همواره بیشترین جمعیت را میتینگهای مسعود رجوی به خود جلب میکرد.
قدرت خارق‌العاده سخنوری این رهبر جوان که پرشور از عشق به آزادی و خلق قهرمانش میگفت اشتیاق شنوندگانش را روز به روز بیشتر میکرد.
تازه سه روز از آزادی مسعود رجوی از زندان میگذشت و حالا به معبد دانشگاه آمده بود:
او در آن سخنرانی سقوط شاه را آغاز راه توصیف کرد؛ و گفت:
«من نیامدم اینجا که روند خودبخودی قضایا را فقط ستایش کنم.
ما نیامدیم که آنچه را که هست و فقط هست تأیید کنیم.
لختی هم باید به آن اندیشید که چه چیز باید باشد؛ و چه چیز نباید باشد! برادران، خواهران، رزمندگان و مبارزین! ما سر نداده بودیم که به‌جایش زر بگیریم.
مگر جانمان را برای این داده بودیم که به‌جایش جاه بگیریم؟
برای مقام قیام نکرده بودیم
از جا برنخاسته بودیم، قیام نکرده بودیم که در جاهای بهتر و صندلی‌های بهتر و مقامات بهتری قعود کنیم»
مسعود رجوی در ادامه آن سخنرانی گفت:
انقلابات پیروزمند جهان رو همه مطالعه کردهاید، سازمان داشتند و سلاح ولی خلق ما چه داشت؟
فقط سینه ای سپر کرده وآنطور که ما توی زندان می‌شنیدیم در اون شب‌های محرم، بانگ تکبیر.
این خلق اینطور تا اینجا این پیروزی رو بدست آورده، وای برما اگر این پیروزی رو درست ادامه ندیم.
پس مبادا که فرصتهارو ازدست بدیم و به نسل نفرین شده‌ای خودمون رو تبدیل کنیم.
به صراحت باید گفت برادران و خواهران، مبارزه حق هر بشریست و حق هر نیرویی ویژگی انسانه اگرانسان مبارز نباشه که انسان نیست.
امروز انقلاب ایران پیروزیش در گرو شماست که آیا رسالت خودتون رو انجام خواهید داد یا نه، و این رسالتی است بس مشکل. میشه نشست و تا نهایت حرکت خودبخودی رو تقدیس کرد.
این حرکت خیلی عظیمه، خیلی قابل ستایشه ولی نباید به همین قناعت کرد گفتیم که ما درآغاز راهیم راهی بس دور و دراز که تا قله توحید ادامه داره.
پیروز باد انقلاب دموکراتیک مردم ایران
مسعود رجوی در بخش دیگری از سخنانش گفت: «هیچ‌گونه تضییق نظامی و سیاسی برای انقلابیون اصیل و جان برکف که از قدیم می‌جنگیده‌اند نباید به‌وجود آید.
محاکمات در دادگاه‌های علنی مردمی برگزار شود و نمایندگان قشرها مختلف مردم و عموم قشرها و طبقات و نیروهای مبارز و انقلابی در هر موردی شاهد و قاضی محاکمات باشند.
انتصاب‌های مختلف نظامی و سیاسی و اداری به‌خصوص در حد کادرهای طراح و رهبری‌کننده با نظر شوراهای مردمی صورت گیرد»
در دقایق پایانی میتینگ بود که مسعود رجوی به جای «انقلاب اسلامی»، روی «انقلاب دموکراتیک» تأکید کرد.
یک نفر سؤال کرد:
«انقلاب دموکراتیک یعنی چه؟»
رجوی گفت: «یعنی انقلابی با شرکت مردم؛ همه قشرهای خلق!»
