روز سی ام دیماه ۵۷ یک پیروزی بزرگ برای مردم انقلابی بود.
براندازان آن زمان با بلند شدن بوی الرحمن رژیم شاه از یک موضوع بسیار نگران بودند.
کشتار زندانیان سیاسی!
خانواده زندانیان سیاسی تحصن مجدد خود را از روز یکشنبه ۲۳ دیماه ۱۳۵۷ در کاخ دادگستری تهران آغاز کرده بودند.
جمعیت فراوان مردم در روز سی دی به جلوی زندان قصر رسیده و شعارهای زندانی سیاسی آزاد باید گردد میدادند!
در داخل زندان چه خبر بود
مسعود رجوی را ناگهان صدا زدند!
زندانیان با توجه به داشتن اخبار بیرون زندان بسیار نگران بودند که ساواک در آخرین لحظات تصمیم از بین بردن مسعود را گرفته باشد.
محسن سیاه کلاه مینویسد «:تا زمانی که مسعود برگشت، موسی به‌شدت نگران بود و پیاپی قدم می‌زد و بیشتر بچه‌ها در راهرو و نزدیک در بند، منتظر بودند که چه خواهد شد؟»
روز سی ام دیماه ۵۷ یک پیروزی بزرگ برای مردم انقلابی بود
مسئولین زندان برای اینکه به جمعیت اطمینان دهند که زندانیان در سلامت هستند تصمیم گرفته بودند مسعود را روی بام زندان ببرند. مسعود دقایقی با مردم سخن گفت و بازگشت.
جوانی بسرعت از دیوار بالا رفت و حلقه‌ای گل بر گردنش آویخت.
مسعود رجوی گفت:
«آیا هیچ واژه‌یی هست که بشود با به‌زبان آوردنش از شما مردم تشکر کرد؟ به‌راستی که ما همهٴ این آزادی را مدیون شما هستیم، نه شخص دیگری یا گروهی خاص»
مصاحبه مسعود رجوی
گزارشگر مجله آسیا پس از آزادی زندانیان با مسعود رجوی مصاحبه‌ای کرد. مسعود رجوی لحظات ملاقاتش با مردم در بالکن زندان قصر را چنین توضیح می‌دهد:
«… در لحظات آزادی جمعیت قابل توجهی در اطراف زندان قصر جمع شده بودند. آنها شعار میدادند و نام مرا فریاد می‌زدند، من هیچ نمی‌فهمیدم.
آخر من که کسی غیر از یک زندانی سیاسی مثل بقیه زندانیان نبودم. مردم از خود بی‌خود شده بودند.
رئیس زندان وحشت کرده بود.
از من خواست به پشت‌بام زندان بروم و با بلندگو به مردم بگویم که همه زندانیان آزاد خواهند شد. من که مات مانده بودم به پشت‌بام رفتم و مردم سراپای مرا گلباران کردند.
من علت این همه تشویق را می‌پرسیدم و فریادها با شکوهتر از قبل اوج می‌گرفت: ”زنده‌باد مجاهدین“ و من در آن حال فریاد می‌زدم: ”زنده‌باد خلق“.
وحشت مردم از این بود که در گیر و داری که آن‌روزها وجود داشت، به‌نحوی ما را از میان ببرند»
مسعود رجوی پس از آزادی شتابان به کاخ دادگستری رفت و با خانواده‌های متحصن ملاقات کرد.
امروز صدای او صدای ناقوس مرگ دیکتاتور است
