یکی از سخنرانیهای مسعود رجوی در دانشگاه تهران به نام «آینده انقلاب» بود.
این سخنرانی مهم در بهمن ۱۳۵۸در یک میتینگ بزرگ برگزار شد.
شور و شوق جمعیت با دیدار مسعود رجوی مثل همیشه به اوج میرسید رجوی رجوی خدا نگهدار تو!
رجوی قهرمان امید خلق ایران.
مردم او را قهرمان خود میخواندند و او نخستین کلامش به نام خدا و به نام خلق قهرمان ایران بود! این همخوانی زیبا در لحظه لحظه حضور مسعود رجوی با مردم گوشنواز نواز بود.
مسعود رجوی در این سخنرانی در اعتراض به هجوم چماقداران به اعضاء مجاهدین گفت:
«مگر گناه ما چیست؟ ای کسانی که گوش دارید؟ مگر ما چه کردیم جز تحمل رنج و اسارت؟
ولی بگذارید تأکید بکنیم، وای به روزی که تصمیم بگیریم مشت را با مشت و گلوله را با گلوله پاسخ بدهیم.
(شعار جمعیت – درود بر رجوی)
آنوقت خودتان پشیمان خواهیدشد. آنوقت خودتان افسوس خواهیدخورد.
بله ما از اول هم نه یک فرد و نه یک گروه، بلکه یک برنامه و یک خط مطرح بوده و حالا هم همین است یعنی ما یک برنامه عملی را خواستاریم چون عمل هست. هر که هست، بسم الله با هر نظری با هر فکری با هر عقیدهای.
مگر نمی‌خواهید کشورتان آزاد آباد و عاری از ستم باشد؟ انگیزه ما در انتخابات ریاست‌جمهوری هم همین بود. وقتی پای عمل میاد، دیگر ماهیت همه حرفها رو خواهد شد.»
در این سخنرانی مسعود رجوی بار دیگر برنامه و خواسته‌های سازمان مجاهدینرا برای آینده ایران اعلام کرد:
ما پست و مقام نمیخواهیم
«پس بگذارید تصریح کنم، این «آینده انقلاب» است که برای ما اهمیت داره.
بنابراین، هیچ‌کدام از ما،نه مشتاق و نه مدعی و نه خواهان هیچ پست و مقامی بوده و هستیم.
ما «آینده انقلاب» را روشن و فیروزمند می‌طلبیم
بله ما هستیم یعنی از این پس به قول علی ع شعار ما اینه: العمل، النهایه، الاستقامه.
عمل، دیدن نهایت و پاداش و پایان کار و استقامت روی این؛ بنابراین ما حول این برنامه، حول این خطوط اسلامی و انقلابی و مردمی، میگیم هر کس میخواد بیاد.
هر کس برایش واجد اهمیته که تفرقه‌ها برن کنار و تمام خلق رو به جلو بره چه بهتر.
باین ترتیب، ملاحظه می‌کنید، که اگر معیارهای عملی بمیان بیاند، چقدر راه‌ها و تشخیصها ساده خواهد بود.
خواستهامون هم همان برنامه است، اجازه می‌خواهم، سرخطش را باز هم بخوانم که ما چه می‌خواهیم وحول چند نکته اش توضیح بدهم.
خواسته‌های مجاهدین خودمختاری کردستان، برابری زنان
-شوراهای مردمی،
-استقلال، تمامیت ارضی و حاکمیت مردم،
-آزادی کامل احزاب، عقاید و مطبوعات
-حقوق ملیتها : بخصوص در مورد کردستان، یک نکته بسیار باریکتر از مو هست که نبایستی ازش بگذریم و آن کلمه خودمختاری است.
این کلمه برای مردم آنجا مقدس شده، سالهای سال بهشون ستم شده بود، ما بایستی موضع خودمانرا روشن بکنیم.
آیا نسبت به کلمات حساسیم، آیا باید جنگ کلمات راه انداخت، اگر برای مردم این کلمه مقدس است.
بایستی مفهوم و چارچوبش را روشن کرد و بهشون گفت و داد.
–مسئله برابری زن و مرد، هرچقدر میخواین، از حقوق مادر و اهمیت مادر و احترام به مادر صحبت بکنین.
همه اش درست؛ ولی بیاین یک مقداری هم حقوق مساوی سیاسی و اجتماعی زن را بهش بدین تا درجه دوم تلقی نشه.
-بعد مساوات اسلامی تشیع وتسنن بود.
– زمین برای دهقان و کار برای کارگر بود.
۱۰-ماده دهم مسکن، بهداشت، و تحصیلات برای همه، اینها را برای این می‌خوانم که ما روش هستیم و خواهیم بود.
۱۱-مبازره با هرج و مرج بود و تأمین آسایش اجتماعی برای تمام مردم»
و مجاهدین هنوز بر قول خود برای انجام این خواسته‌ها تلاش میکنند.
